Pracownikiem publicznym jest osoba, która świadczy swoje usługi na rzecz Administracji Publicznej otrzymując za nią wynagrodzenie. Relacja istniejąca pomiędzy pracownikiem publicznym a Administracją ma charakter ustawowy i pracowniczy. Aby być pracownikiem publicznym, osoba musi przejść testy zwane opozycjami.
Jeśli takie testy zaliczą pozytywnie, na oferowane miejsca zdecydują się osoby z największą liczbą punktów oraz spełniają szereg wymagań.
Klasy pracowników publicznych
Pracowników publicznych można podzielić na cztery odrębne grupy:
- Pracownik zawodowy jest na stałe związany z Administracją Publiczną i otrzymując za to wynagrodzenie.
- Pracownik tymczasowy jest również powiązany z Administracją, ale nie na stałe, jak ma to miejsce w przypadku pracownika zawodowego. W przypadku pracownika tymczasowego będzie on świadczyć swoje usługi, gdy jest wolne miejsce i przez ograniczony czas.
- Pracownicy świadczą szereg usług na rzecz Administracji Publicznej poprzez umowę.
- Ostatnią klasą pracowników publicznych jest kadra pracownicza. Ten typ osoby pełni szereg określonych funkcji w samej Administracji. Jest to personel, który nie jest stały.
W przypadku kariery pracownika mogą być trzy rodzaje lub klasy:
- Grupa A składa się z osób, które zdały testy i posiadają dyplom ukończenia studiów wyższych.
- Grupa B jest poniżej A i Musisz posiadać tytuł Superior Technician.
- Grupę C tworzą osoby, które zdały egzaminy konkursowe i posiadają maturę lub maturę. Te pierwsze są zawarte w C1, a drugie w C2.
Jak zostać pracownikiem publicznym
Jak już wspomnieliśmy powyżej, w celu uzyskania dostępu do stanowiska pracownika publicznego, osoba musi przejść serię testów selektywnych. Oferowane miejsca są ustalane przez rząd poprzez publiczną ofertę pracy. Testy te będą się różnić w zależności od oferowanego stanowiska:
- Sprzeciw dotyczy serii testów teoretycznych w oparciu o konkretny program stanowiska pracy, o które się ubiegasz. Wnioskodawcami, którzy uzyskają wyższą ocenę, będą ci, którzy uzyskają część z oferowanych miejsc.
- W opozycji konkursowej przeprowadzane są testy teoretyczne i faza konkursowa. W tej fazie do oceny końcowej zalicza się szereg zasług wniesionych przez kandydata na stanowisko.
- Ostatnim testem jest konkurs. W takim przypadku nie będzie przeprowadzany żaden rodzaj egzaminu teoretycznego, biorąc pod uwagę jedynie zalety przedstawione przez kandydata. Te zalety są przekładane na punkty, a im więcej punktów, tym większe prawdopodobieństwo uzyskania dostępu do tej pozycji.
Takie testy odnoszą się do państwa hiszpańskiego i mogą różnić się poza wymienionym terytorium.
Jaka jest różnica między pracownikiem publicznym a funkcjonariuszem publicznym?
Pracownik publiczny służy państwu, mając możliwość pracy w różnych jego dziedzinach, w ministerstwie lub delegacji. Wykonuje polecenia wydane mu przez przełożonego, którym jest nikt inny jak urzędnik państwowy. Wręcz przeciwnie, urzędnik państwowy obejmuje wszystkich pracowników państwowych, w tym urzędników służby cywilnej lub pracowników publicznych. Można zatem powiedzieć, że wszyscy pracownicy publiczni są urzędnikami państwowymi.
Urzędnik może mieć umowę dożywotnią lub na czas określony, otrzymujący wynagrodzenie za działalność prowadzoną w jakiejkolwiek instytucji zależnej od państwa.
Organy zarządzające pracownikami publicznymi
Istnieją trzy organy zarządzające, w których będą działać pracownicy publiczni. W zależności od posiadanej rangi lub działalności, pracownicy będą działać w jednym lub drugim. W tym przypadku są to:
- Reprezentowane organy lokalne przez gminy.
- Organy autonomiczne reprezentowany przez rząd autonomiczny.
- Reprezentowane ciało ogólne przez rząd kraju.
Krótko mówiąc, wiele osób często myli termin „urzędnik służby cywilnej” z terminem „pracownik państwowy”. Choć w obu przypadkach są to pracownicy państwowi, należy zauważyć, że urzędnik jest przełożonym pracownika i zleca wykonanie czynności. Przystępując do publicznej oferty rządu należy zauważyć, że testy przebiegają tak samo, jak w przypadku funkcjonariusza publicznego. Na szczęście każdego roku jest zwykle wystarczająca liczba wakatów w stosunku do stanowiska lub stanowiska pracownika i urzędnika publicznego.